آنقدر این جونور بزرگ شد که نمی دونستم چیکار کنم وقتی دست میزدم بزرگ میشد خیلی کیف می کردم و می گفتم بزرگ شو عزیزم بزرگتر شو اون هم انگاری خوشش میومد و با زبان بی زبانی می گفت دست بزن بزن اون موجود رو دست زدم ناگهان بزرگتر شد دوباره دستش زدم باز هم بزرگتر شد باز هم دست زدم دیدم اوه باز هم بزرگتر شد خلاصه من تا دست می زدم اون موجود زنده بزرگ و بزرگتر شد آنقدر بزرگ شد که منو با همه موجودات و سیاره زمین را خورد بدون اینکه گاز بزنه مثل یه لقمه خورد اون رفت دنبال خورشید اونو هم خورد بعدش ماه رو خورد نپتون براش کوچک بود اونو نخورد بقیه ستاره ها ستارگان اصلا همه سیارات رو خورد اون سیاه چاله رو هم با تمام بزرگیش خورد تا اینکه یک لقمه چرب و نرم دید اونو نتونست بخوره چون اون اینو خورد یکی دیگه اومد این یکی رو خورد این خوردن همانطوری ادامه داره و اون ایو میخوره یکی دیگه میاد اونو میخوره من و بقیه موجودات و کهکشانها به خاطر این زنده ایم که در درون این موجودات اصلا دیده نمیشیم و میلیاردها سال هم بگذره به این زودی هضم نمیشیم به خاطر همین تونستم بنویسم وقتی منو خورد انگار هیج اتفاقی نیفتاده و اب از اب تکون نخورد چون تا منو با سیاره زمین خورد اونقدر جا بزرگ بود که هیچکسی نمیتونه بفهمه خورده شده خوب برم سیب زمینی سرخ کرده بخورم تا فردا گرونتر شد حسرت نخوردنش روی دلم نمونه...........